Brewiarz o Męce Pańskiej - Modlitwa południowa

Krzyżu, błogosławieństwo ziemi,

W tobie zbawienie i nadzieja,

Byłeś hańbiącej śmierci znakiem,

Teraz do niebios jesteś bramą.

Oto ofiarę dźwigasz świętą,

Która ku sobie wszystko wzywa;

Książę ciemności chciał Jej szkodzić,

Ale nic nie ma w Niej swojego.

Chwała niech będzie, Panie Jezu,

Ojcu i Tobie, i Duchowi,

Za to, że dziś przez triumf krzyża

Dajesz nam radość wiekuistą. Amen.

Ant. Od szóstej godziny w południe* aż do godziny dziewiątej / ciemności spowiły ziemię.

Psalm 54,3-6.8-9

Wybaw mnie, Boże, w imię Twoje,*

mocą swoją broń mojej sprawy.

   Boże, słuchaj mojej modlitwy,*

   nakłoń ucha na słowo ust moich.

Bo powstają przeciw mnie pyszni,†

gwałtownicy czyhają na moje życie,*

Nie mają oni Boga przed swymi oczyma.

   Oto mi Bóg dopomaga,*

   Pan podtrzymuje me życie.

Będę Ci chętnie składać ofiarę*

i sławić Twe imię, bo jest dobre.

   Wyrwało mnie ono z wszelkiej udręki,*

   hańbę moich wrogów oglądało me oko.

Chwała Ojcu i Synowi,*

i Duchowi Świętemu.

   Jak była na początku, teraz i zawsze,*

   i na wieki wieków. Amen.

Psalm 88, 2-9

Panie, mój Boże, wołam do Ciebie we dnie,*

żalę się przed Tobą w nocy.

   Niech dotrze do Ciebie moja modlitwa,*

   nakłoń ucha na moje wołanie.

Bo moja dusza nieszczęściem jest przepełniona,*

a życie moje zbliża się do Otchłani.

   Zaliczono mnie do grona idących do grobu,*

   stałem się jak mąż pozbawiony siły.

Między zmarłymi jest moje posłanie,*

tak jak poległych, którzy leżą w grobach,

   O których Ty już więcej nie pamiętasz,*

   nad którymi nie roztaczasz już opieki.

Strąciłeś mnie w otchłań najgłębszą,*

w mrok i przepaść.

   Twój gniew mnie przygniata,*

   spiętrzyły się nade mną jego fale.

Chwała Ojcu i Synowi,*

i Duchowi Świętemu.

   Jak była na początku, teraz i zawsze,*

   i na wieki wieków. Amen.

Psalm 88, 10-19

Odsunąłeś ode mnie wszystkich przyjaciół,†

wzbudziłeś w nich do mnie odrazę,*

znalazłem się w więzieniu bez wyjścia.

   Moje oczy słabną w nieszczęściu,†

   każdego dnia woła do Ciebie, Panie,*

   ręce do Ciebie wyciągam.

Czy uczynisz cud dla umarłych?*

Czy wstaną cienie, by wielbić Ciebie?

   Czy to w grobach sławi się Twoją łaskę,*

   a wierność Twoją w miejscu zagłady?

Czy Twoje cuda widzi się w ciemnościach,*

a sprawiedliwość w krainie zapomnienia?

   A ja wołam do Ciebie, Panie,*

   niech nad ranem dotrze do Ciebie moja modlitwa.

Czemu odrzucasz mnie, Panie,*

i ukrywasz swoje oblicze przede mną?

   Cierpię biedę i od młodości stoję na progu śmierci,*

   dźwigałem Twoją grozę i osłabłem.

Przewalił się nade mną płomień Twego gniewu*

i złamały mnie Twoje groźby.

   Zewsząd mnie otoczyły jak fale powodzi*

   i topią mnie w jednym momencie.

Odsunąłeś ode mnie przyjaciół i towarzyszy,*

tylko ciemności mieszkają ze mną.

   Chwała Ojcu i Synowi,*

   i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze,*

i na wieki wieków. Amen.

CZYTANIE

Iz 53,4-5

On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie.

K. Wspomnij na mnie, Panie.

W. Gdy przyjdziesz do swego królestwa.

Modlitwa: Wszechmogący Boże, napełnij nas duchem łaski i modlitwy, abyśmy zawsze gorącym sercem pamiętali i wszystkim wiernym wytrwale głosili słowem i przykładem mękę Twego jedynego Syna. Który z Tobą żyje i króluje.